Wat is het fijn om weer thuis te zijn, ondanks dat de nacht niet helemaal fijn was. (Ik ben boven op de slaapkamer rolluiken gewend, lekker donker dus en beneden zijn de gordijnen niet licht werend.) Om 8 uur gaat het alarm van mijn telefoon om de langwerkende morfine in te nemen. Sven heeft zijn best gedaan om ontzettend zachtjes naar school te vertrekken, de schat.
Rond 11 uur staat de wijkverpleegkundige op de stoep. Theo gaat met Rock lopen, want honden moeten liever in een andere ruimte, dan waar de patiënt is. We hebben eerst even een kort gesprekje en dan vraagt ze wat ik nodig heb. Graag iemand die mij helpt douchen, Theo is volgende week weer aan het werk en is al vroeg weg. We gaan samen naar boven, wat voor mij al een hele onderneming is. Probeer maar eens de trap op te lopen, terwijl je één been niet mag belasten én ook nog rechts een lam handje hebt. Pfff, erg lastig en zwaar hoor! Eenmaal boven moet er nog gedoucht worden en ik ben al doodop. Toch wel heerlijk gedoucht hoor, maar het was wel afzien. De terugweg was nog erger dan de trap op. Gelukkig heb ik na het douchen, aankleden en trap af gaan niks meer op het program staan en kan ik even gaan liggen.
Wat ik jullie niet onthouden is het geweldige gedrag van onze lieve hond. Hij ligt óf naast het ziekenhuis bed óf er onder (lijkt me niet echt lekker, want er zit een motor onder en van allerlei ijzer/draden.) Het liefst klimt hij bij mij in bed, maar dat stel ik dan weer niet zo op prijs. Zodra ik uit het bed stap en mijn rollator pak staat Rock naast mijn bed. Tegenwoordig kan ik niet meer alleen naar de wc, want Rock meent dat hij met mij mee moet. Hij is bang dat ik hem weer alleen laat. Hij loopt voor mij uit, krabt aan de wc deur omdat die niet snel genoeg open gaat. Hij checkt de wc of hij leeg is en loopt dan de wc weer uit en wacht meestal netjes buiten tot ik klaar ben. Het is zo aandoenlijk om te zien hoe hij met de situatie omgaat. De liefde van een dier is onvoorwaardelijk. Het is echt mijn oppasser!
Verder was het een heerlijke dag, mooi weer en daar moet je van genieten. 's Middags een rondje in de rolstoel met mijn schoonouders, krokussen, sneeuwklokjes die bloeien. De lente komt om de hoek kijken. We hebben een aardig rondje 'gelopen'. Mijn schoonouders gelopen en ik lekker gezeten in mijn rolstoel. Na dit rondje ben ik moe, de vraag is waarvan??? Het blijft iets raars, moe zijn terwijl je ogenschijnlijk niks doet. Wie weet went het...ooit....
Dat moe worden van (bijna) niets doen dat gaat helaas niet wennen😣 (ook niet ooit😉). (Weet ik helaas uit ervaring, pijn hebben vreet ernergie)
BeantwoordenVerwijderenWel zul je eens "betere" dagen hebben waarop je minder moe bent van je rondje...en dan lig jij met een grote glimlach op je bed te rusten😘
Geniet van het zonnetje en de mooie voorjaarsbloemetjes dit weekend en maak er mooie (rustige) dagen van met je mannen 💋
Honden zijn inderdaad geweldig! Het gedrag van Rock herken ik. Moby doet het als keeshond van nature. Als ik niet wil dat hij meegaat naar de wc moet ik de kamerdeur dicht doen. Wat de trap betreft... Ik weet niet of het mogelijk is voor jou maar zou dat misschien zittend beter gaan, dat je je elke keer een tree laat zakken? Fijn weekend ❤
BeantwoordenVerwijderenLieverd , ik ken het van rocky ik heb hier ook zo'n hondje en net wat je zegt het is onverwaardelijke liefde ... En dat je zo moe ben naar een wandeling is niet gek ... Want onbewust span je jezelf in met dingen opnemen die je ziet om je heen .... Want die medicijnen die doen ook een hoop met je ... Maar blijf genieten sgat van de kleine dingen ....!!! Ik wens jou ondanks alles een heel fijn weekend ... En ik denk aan je lieverd ...!! 💖
BeantwoordenVerwijderenMooi he die dierenliefde? kan menig mens wat van leren denk ik wel eens....er komen nog meer prachtige dagen voor jou aan hoor meis...lekker genieten van al het moois om je heen :-) x
BeantwoordenVerwijderen