07 maart 2017

Dag des oordeels

Na een nacht ontzettend slecht slapen (nee, niet door spanningen etc. maar gewoon door een overbuurman die erg aan het spoken was, zielig genoeg voor hem) is de dag des oordeels aangebroken. We starten de dag met ons ochtendritueel, een dosis doping van heb-ik-me-jou-daar! Als het echter nodig is, hebben we alles, dan maar ook alles over voor het goede doel! Na het ontbijtje, het was/doucheritueel en weer even rusten, want dit kost onvoorstelbaar veel energie. Ik schrijf het vervolg op de diagnose van 24 februari en tegen 12 uur komen Theo en Sven binnen. Kjeld heeft er bewust voor gekozen om hierbij niet aanwezig te zijn. Ik word in de rolstoel gezet, krijg nog even snel een boterhammetje en dan worden we naar kamer 15 gebracht. Op mijn kamer, 12, liggen inmiddels 3 andere mensen bij en echt privacy heb je daar niet.

We wachten ruim een kwartier want de visite van de zaalarts en de afdelingsoncoloog lopen uit. Ik vraag aan Theo of hij gespannen is en dat is hij. Ik niet alleen moet ik wennen aan het feit dat ze gisteren mijn katheter eruit hebben gehaald en mijn blaas nog niet zo goed weet aan te geven of hij moet plassen of niet.

Eindelijk is het zo ver. De afdelingsoncoloog neemt het woord en verteld dat er uitzaaiingen zijn gevonden gerelateerd aan de borstkanker van 4,5 jaar terug. Er zitten vlekjes op mijn zitbeen, wervelkolom, schedel en in mijn rechter oksel. Gelukkig zijn mijn organen schoon! Behandelplan wordt als volgt: eerst de meeste pijn bestrijden, dus mijn heup/bekken d.m.v. bestralingen. Ik krijg nog een gesprek met de radioloog, maar dat komt nog. Eventueel nog bestralingen in mijn rechteroksel, dit is afhankelijk van de vorige bestralingen. Je mag er namelijk maar een bepaald aantal hebben op één plek. Voor de overige vlekjes krijg ik chemo, welke is weer afhankelijk van de tumor. Ze weten nog niet precies welke tumor zich meent te moeten nestelen in mijn lijf. Ja, het is de borstkanker weer, maar het schijnt dat deze zich kan aanpassen, van niet-hormoongevoelig, naar wel-hormoongevoelig. Afhankelijk van deze uitslag wordt het een chemo die wekelijks zal plaatsvinden of drie wekelijks. Ik krijg nu een APD-infuus, want de kanker zorgt dat er kalk in mijn bloed komt, wat weer slecht is. Dit infuus zorgt ervoor dat dit niet gebeurd en dat de botten zich verstevigen. Ze starten daar meteen mee (na het eten, want voor het eten is het mislukt en kreeg ik een gigantisch ei op mijn arm.)

Al met al ben ik blij met deze uitslag, want ze geven me niet op en er is nog wat aan te doen, maar het belangrijkste is dat het niet in mijn organen zit!!!