04 Maart 2017

Om 6 uur word ik wakker, vandaag wordt een leuke dag! Rocky komt!!! Na een nacht stil liggen, komt de pijn al snel opzetten na een wc-bezoekje. Ik neem een morfine tablet en slaap weer even tot 8 uur. De Roomservice komt de kamer op stiefelen en vraagt wat ik voor ontbijt wil. Een boterham met jam, een groene thee en een ontbijtkoek. Al vrij snel volgt de rest van mijn maaltijd: een maagbeschermer, een zenuwtablet, twee langwerkende morfine tabletten, twee ontstekingsremmers/pijnstillers en twee paracetamol. Oh ja, en een heerlijk drankje Movicolon, net alsof je een glas olie drinkt. Dit alles voor het goede doel, soepele ontlasting. De rest van de details zal ik jullie besparen, hahaha.

Gelukkig mag ik sinds ik de rolstoel heb eten aan tafel. Hoe blij kun je hier van worden? Ik kan je vertellen, héél blij! Helaas is dit wel van korte duur, door de hele nacht in één houding te liggen is het ontbijten in de rolstoel erg vermoeiend. Snel de verpleegkundige bellen en mijn bed weer in.

Om elf uur komt ze vragen of ik wil douchen. Ja heel graag, want ik ga lunchen met mijn man. Theo heeft wat goed te maken ;-). Dat verhaal vertel ik nog wel. Na een heerlijke douche, ben ik klaar voor mijn date, een lunch in het restaurant van het ziekenhuis. Tegen half twaalf is Theo hier, hij helpt mij aankleden en ik 'stap' (klinkt leuk 'ik stap', heeft iets meer voeten in de aarde dan dat ik het zo schrijf hoor) in de rolstoel. Hij duwt mij naar het restaurant en ik kies een heerlijk, illegaal meergranenbroodje met brie, honing en nootjes. Theo kiest ook een broodje en samen genieten we van onze lunch. Ondertussen gaat mijn mobiel regelmatig en ontvang ik sms'jes: 'we rijden nu weg' en 'smakelijk. Wij rijden nu bij de brug'. Mam en pap onderweg met mijn lieverd. Terwijl we onze lunch afronden staat mama ineens naast me. Ze zijn er al, maar papa wil eerst nog even Rock laten plassen. Hij is er!!!

Mam, Theo en ik rijden naar buiten. Theo zet de rolstoel op een rustiger plekje neer en we wachten tot pap en Rock komen. Dan is het zo ver, Rock ziet mam en Theo staan en kijkt onwennig naar mij. Ik durf hem niet te roepen want dan trekt hij pap omver. Ze lopen naar mij en als ze bij mij zijn zeg ik: 'Hé lieverd, wat heeft vrouwtje jou gemist'. Hij kijkt mij aan en springt met zijn voorpoten op het tafelblad van de rolstoel en begint mij helemaal af te likken. De douchebeurt van vanochtend gaat gewoon dunnetjes over! Wat is het toch een schat én wat heb ik hem vreselijk gemist. Mijn neus krijgt een liefdevolle kauwbeurt. Dan is het wat hem betreft genoeg en is hij de oude Rock weer, snel afgeleid, want er lopen ook zo veel mensen. Zelfs als ik hem roep geeft hij weinig sjoege, hij vindt zijn omgeving belangrijker. Je merkt wel aan hem dat hij het vreemd vindt, zijn vrouwtje in zo'n raar ding op wielen. Pap en mam nemen hem weer mee, hij vindt het raar dat ik achterblijf en snapt er niet veel van.

Wat was dit leuk en hartverwarmend. De liefde van je dier doet je smelten, althans mij wel. Het was voor mij in ieder geval een onvergetelijke dag! Hopelijk mag ik snel naar huis of Rock weer naar mij...